ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ဟိုးငယ္ငယ္တုန္း က

စာေရးသူ ငယ္ငယ္တုန္းက မီးကုန္ရမ္းကုန္ ကို ေဆာ့တာ။
အ ခု ေခတ္ ကေလး ေတြကိုၾကည့္ျပီး သနားမိ တယ္။သူတို႕ ေလး ေတြ ခမ်ာ စာေရးသူတို႕ငယ္ငယ္က ေလာက္မကစားရေတာ့ တာအမွန္ဘဲ။ ေက်ာင္းတက္၊က်ဴရွင္သင္္၊ guide ယူနဲ႕ ကေလးေတြခမ်ာ ေဆာ့ဖို႕ေဝလာေဝး ။ နားဖို႕အခ်ိန္ေတာင္မရွိသေလာက္ဘဲ ။ဒါလည္း မိဘေတြ အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အခု ေခတ္က အဲေလာက္ လုပ္ႏိုင္မွ ေတာ္ကာက်မယ္ ဆိုတာ စာေရးသူတို႕ မ်က္ျမင္ဘဲေလ။ ေနာက္ျပီး တခ်ိဳ႕ကေလးေတြ ဆိုရင္ စာေရးသူငယ္ငယ္ ကေဆာ့တဲ့ ကစားနည္းေတြၾကားဖူးမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။


စာေရးသူ ငယ္ငယ္ က ကစားနည္းမ်ိဳးစုံဘဲ မိန္းကေလး ေယာက္က်ားေလး မခြဲဘူး အကုန္ေဆာ့တာ။အဲဒီေခတ္တုန္း က အခုလို video gameေတြ ေခတ္မွမစားေသးတာ.... ေပၚေတာ့ေပၚေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ စာေရးသူ ကိုယ္တိုင္က video game ေတြထက္စာရင္ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ကစားခုန္စားရတာ ကိုပိုသေဘာက်တယ္ေလ။


စိန္ေျပးတမ္း၊ဆက္မိဆက္လိုက္ ဆိုလဲ ပါတယ္။ တူတူဆိုလည္း ပုန္းလိုက္တာဘဲ။ လသာတဲ့ ညေတြဆို ထုပ္ဆီးပါတိုးပစ္ တာ။ ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းသလားေတာ့မေမးနဲ႕။ (ျမန္မာ႐ိုးရာ ကစာနည္း မ်ားအား ေနာက္မ်ားမွ လက္လွမ္းမွီ သေလာက္ သီးသန္႕ေဖာ္ျပပါဦးမည္)

္ျပီးေတာ့ ကင္းပူ ထိုးၾကတာ ရွယ္ဘဲ။ ကင္းပူ ဆိုတာ သိ လား။ တစ္ဖက္ ကို ၃ေယာက္ ေလာက္ဆို အေတာ္ဘဲ။ ပထမဦး ဆုံး ႏို႕ဆီ ခြက္ ဒါမွမဟုတ္ ဖိနပ္ ေထာင္ထားရတယ္ဗ်ာ။ ျပီးေတာ့ ေျပးမည့္ဘက္ က သတ္မွတ္စည္း ကေန ဟြန္န ေထာင္ထားတဲ့ ႏို႕ဆီခြက္ ကို ထိေအာင္ တေယာက္ခ်င္းပစ္ ရတယ္။ အကယ္၍ တေယာက္မွမထိရင္ေတာ့ လိုက္တဲ့ဘက္က ေျပာင္းျပီးပစ္ရတယ္။ထိျပီဆို ရင္ ေျပးေပေတာ့ဘဲ။ ေျပးျပီဆို ရင္ လိုက္တဲ့ဘက္ကသူေတြက ေဘာလုံးနဲ႕အေပးအယူလုပ္ျပီး လိုက္ေပါက္ရတယ္။ ဒီလို နဲ႕ ေျပးတဲ့သူေတြဟာ ေျပးရငး္လႊားရင္း ဟြန္နက လည္ေနတဲ့ ႏို႕ဆီခြက္ ကိုျပန္ေထာင္ရတဲ့ကစာနည္း ပါ။ ေပ်ာ္ဖို႕ ေကာင္းသလို က်ားမ မေရြး ကစားႏိုင္တဲ့ game ပါ။ စာေရးသူ ငယ္စဥ္က favourite game တခုေပါ့။ဒါေပမယ့္ ဒီ game က ကစားသူမ်ား မွ ok တာ, အနည္းဆုံးေတာ့ ၆ေယာက္ ေလာက္လိုတယ္ေလ။

"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ဘယ္သူလဲ ေမာင္bee အဲ ဟုတ္ဘူး ေယာင္လို႕ အ ႐ူးမ ၾကီး မစာဥ "

တခါတေလ စာေရးသူ ေရရြတ္ မိေနေသး....ျပဳံးမိေန ေသး



စာေရးသူအၾကိဳက္ဆုံးကေတာ့ မိုးရြာထဲမွာ ေဘာလုံးကန္ ရတာပါဘဲ။ စာေရးသူတို႕ ေဘာလုံးကန္တဲ့ ျခံက သံမန္တလင္းခင္း ထားေတာ့ မိုးရာသီဆို ေရညီု ဗလပြနဲ႕ဘဲ။ မိုးရြာထဲမွာ တ ဘိုင္းဘိုင္း လဲ ရင္း ေဘာလုံးကန္ရတဲ့ အရသာကို စာေရးသူ ခုခ်ိန္ထိ ေမ့လို႕မရခဲ့ဘူး။ ဒီၾကားထဲ ျခံထဲက သရက္ပင္ က သရက္သီးေတြ ေႂကြက် လို႕ေျပးေကာက္ရတာအေမာ ....။ ေဘာလုံးကန္လို႕ဝေတာ့ ေမာေမာနဲ႕ ေကာက္ထားတဲ့ သရက္သီး ကို ငံျပာရည္၊င႐ုတ္သီးအက်က္မႈန္႔ နဲ႕ကစ္ တာ....အား .....ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ လွ်ပ္စီး မ်ားလက္ လိုက္လို႕ကေတာ့ သရက္သီးလဲ နားေတာ့ ၊" အေနာ မပါဘူးဆိုျပီး "တခ်ိဳးထဲ အိမ္ထဲဝင္ေျပးတာ....အား .....ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။


စာေရးသူငယ္ငယ္ ကေဆာ့တာေတာ့မေမးနဲ႕။ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကိုေဆာ့တာ။ ျခံထဲမွာေဆာ့ျပီဆိုရင္ အိမ္ေခါင္မိုး ေပၚပါေရာက္တယ္။ တူတူပုန္းျပီ ဆိုလဲ ေျမြမေၾကာက္ကင္းမေၾကာက္ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားထိ ဝင္ပုန္းတာ။ ေနာက္ဆုံး ဆန္အိုးထဲပါ ေရာက္တယ္။အဲလို ကို ေဆာ့တာ......


မွတ္မိေသးတယ္။ စာေရးသူ တို႕ အဖြားက စာေရးသူတို႕ကိုေတာ္ေတာ္ ခ်စ္တာ။ေတာ္႐ုံတန္႐ုံဆို ဘာမွကိုမေျပာတာ။ မွတ္မွတ္ရရ စာေရးသူတသက္ အဖြား႐ိုက္တာႏွစ္ခါ ဘဲခံ ရဖူးတယ္။ ႏွစ္ခါ လုံးကေဆာ့လို႕ၾကီးဘဲ။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္ထဲက ဇာတိျပဆိုသလို မွာအရက္ ေသာက္တိုင္းကစားတာ။ကစားပုံ ကၾကည့္ဦး ခြက္ထဲေရထည့္ျပီး ေဘးနားက အဖြားဝယ္ ထားတဲ့ ၅ထပ္သားျပားကို တ ဗ်န္းဗ်န္း နဲ႕သြန္းတာ။ cheer ! ေအာ္လိုက္ ပက္လိုက္ ခြက္ေျမႇာက္လိုက္ ပက္လိုက္ ေနာက္ဆုံး အဖြား၅ထပ္သားေတြ ရႊဲတဲ့အထိ ဘဲ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အဖြား က်ိန္လုံး နဲ႕ေဆာ္တာ ေျခသလုံးလဲ အ လွ်ိဳးရာၾကီး ဘဲ။

ေနာက္တခါက်ေတာ့ ၊ စာေရးသူ တို႕ ျခံထဲမွာ ေရခ်ိဳးတဲ့ အုတ္ကန္တကန္ရွိတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းစေနေန႕ ေနခင္းဆို ကလာတဲ့ tele match အစီအစဥ္ ကို ၾကည့္ျပီး အဖြားရဲ့ အုတ္ကန္ ထဲဝင္ျပီး စာေရးသူတို႕ညီအကိုေတြ tele match က်တာ ......ဟီဟီ.
ဘာေျပာေကာင္း မလဲ။ အဖြားက်ိန္လုံး က ရႊမ္း ကနဲ ရႊမ္း ကနဲ ။အဖြား႐ိုက္ တာနာေပမယ့္ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္း က ေပ်ာ္လြန္းလို႕ အဖြားေရွ႕မွာမရီ မိေအာင္မနည္းထိန္း ေနရတယ္။

(အခုေတာ့ စာေရးသူရဲ့ အဖြား ဆုံးတာ ဆယ္ႏွစ္ ေက်ာ္ပါျပီ)


မွတ္မိေသးတယ္။ စာေရးသူ တို႕ျခံေနာက္ဖက္မွာ အိမ္နီးခ်င္းျခံ ၾကီးတျခံရွိ တယ္။ အဲဒီျခံကလဲ စာေရးသူ ေဘာ္ေဘာ့္ ျခံဘဲ ဆိုေတာ့စာေရးသူတို႕ စိတ္ၾကိဳက္ကစားေစ ဘဲ။ စာေရးသူ ေဘာ္ဒါ့ နာမည္က ဖိုးေဇ တဲ့။ ဒါနဲ႕ ဖိုးေဇ့ တို႕ျခံဆိုလို႕ေျပာရဦးမယ္။ သူတို႕ျခံက ေတာ္ေတာ့္ ကို က်ယ္တာ (အခု ေတာ့အဲဒီျခံက ပိုင္းေရာင္းရင္းနဲ႕ အရင္ေလာက္ မက်ယ္ေတာ့ဘူး)၊ျခံထဲမွာဆိုလဲ မက်ည္း၊ဇီး၊သံပရာ၊တ႐ုတ္စကား၊ကံ့ေကာ္၊ပိေတာက္ .......
အိုး !.....အပင္ေတြဆိုတာ အစုံပါဘဲဗ်ာ။အဲ ဒီထဲမွာ စာေရးသူတို႕ target က ဇီးပင္ေတြဘဲ ။
ဇီးသီးေပၚခ်ိန္ဆို စာေရးသူတို႕ညီအကိုေတြ ဖိုးေဇ တို႕ျခံကို အုပ္လိုက္ ခ်ီတတ္တာ။
ျပီးမွ လူစုခြဲျပီး ဇီးသီးခူး ၾကျပီ။ ခူး တယ္ဆိုတာ လဲ တစ္လုံး၂လုံး မထင္နဲ႕ ။
အက်ႌ ကို အိတ္ လိုလုပ္ျပီး အျပည့္ ကစ္တာ။ ျပီး မွ လူျပန္စုျပီး အရိပ္ေကာင္းတဲ့ မန္က်ီးပင္ ေအာက္မွာ သြားျပီး ဇီးသီးနဲ႕ငံျပာရည္ နဲ႕ကစ္ တာ ..... ရွလႊတ္ ...ေျပာရင္းနဲ႕ေတာင္ သေရက်တယ္။



စာေရးသူတို႕ ငယ္ငယ္ က အဲလိုေဆာ့ ခဲ့ၾကတာ။ လသာတဲ့ ည မ်ားဆို ငယ္ငယ္ တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြကို သတိရျပီး သူတို႕နဲ႕ကစားခဲ့ တာ ေတြျပန္ျမင္ေနမိတယ္ ။တကယ္ေတာ့ လူ တိုင္း လူတိုင္း မွာ ေပ်ာ္စရာေကာင္း တဲ့ ငယ့္ဘဝ ကိုယ္စီ ေတာ့ ပိုင္ဆိုင္ဖူးက် မွာပါ။ အဲဒီ ျပန္မရႏိုင္ တဲ့ ငယ့္ဘဝကိ ုအသက္ရ လာေလေလ တန္ဖိုး ထားတတ္ေလေလ ပါဘဲဗ်ာ။



"~~~ည အ ခါ ~~~~ လသာသာ ~~~ကစားမလား~~~ နားမလား~~~~~ "



စာေရးသူ ေရရြတ္ မိေနေသး....ျပဳံးမိေန ေသး



့(P.S ဒီ post ေရးရင္ နဲ႕ ကြယ္လြန္သြား ေသာ စာေရးသူ အဖြား နဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ဖိုးေဇ ကို သတိတရ..)



ုၾကိဳးစားပါဦးမည္။

ေမာင္bee